Harry Potter and The Cursed Child begint negentien jaar na de Slag om Zweinstein. Harry en Ginny brengen hun kinderen, James, Albus en Lily naar de Zweinsteinexpress. Albus gaat voor het eerst naar Zweinstein en hij vindt het lastig om met de druk van een beroemde vader om te gaan. Harry heeft een drukke baan en worstelt op zijn beurt met zijn rol als vader.

Toen ik hoorde dat er een achtste deel kwam in de Harry Potter-reeks in de vorm van een toneelstuk was ik super benieuwd (en baalde ik dat ik niet in Londen woonde). Vervolgens kwam het bericht dat het script ook werd uitgegeven en dat was helemaal goed nieuws. Ook al is het een script en geen volledige roman dacht ik: Beggars can’t be choosers! Natuurlijk had ik zo mijn reserveringen. Het idee voor het toneelstuk komt van J.K. Rowling, maar zij heeft het niet alleen geschreven. Jack Thorne schreef het script en ook John Tiffany, de regisseur van het toneelstuk, werkte mee aan het script. Ik was bang dat het niet dezelfde toon zou hebben als de eerdere romans van Rowling, maar dat viel super mee. Zodra ik de openingsscène las, zat ik al als een gek te glimlachen.

Een vriendin die naar het toneelstuk is geweest, raadde aan om eerst het toneelstuk te zien en dan pas het boek te lezen. Maar aangezien er voor mij de komende tijd geen Londen-uitje in de planning staat, kon ik me niet bedwingen en ben ik toch meteen aan het boek begonnen. Voordat je het boek gaat lezen is het dus belangrijk om goed te realiseren dat het een script van een toneelstuk is en geen roman met de mooie uitgebreide beschrijvingen van Rowling. Toch komt het verhaal tot leven omdat het zich afspeelt in een wereld die je als Harry Potter-fan al kent en al jaren in je hart hebt gesloten. Harry, Hermelien, Ron, Ginny en Draco zijn stuk voor stuk vertrouwde karakters, en hoewel ze natuurlijk ouder zijn geworden, zijn ze duidelijk herkenbaar als dezelfde karakters. Ron kan nog net zo sullig als altijd uit de hoek komen:

Hermione: If some part of Voldemort survived, in whatever form, we need to be prepared. And I’m scared.
Ginny: I’m scared too.
Ron: Nothing scares me. Apart from Mum.

Het script voelt niet als een achtste deel van de reeks. Het heeft duidelijk een andere, meer volwassen sfeer. Maar dat is juist goed dat het niet een simpel vervolg op Harry Potter and the Deathly Hollows is, want deel 7 was al mooi afgesloten: het verhaal kwam daar goed ten einde; Voldemort is verslagen en ‘All was well’. Dit toneelstuk is een leuke toevoeging maar was niet per se nodig voor de reeks. 

Verder wil ik eigenlijk niet te veel verklappen van het verhaal. Ik denk dat het leukste is om het verhaal van Albus zelf te ontdekken. Albus is een slimme, dappere jongen die net zoals zijn vader vriendschap boven alles stelt. Dat hij vrienden wordt met Scorpius, de zoon van Draco, voelt in dit boek logisch en slim gekozen. Er is wel een belangrijk punt in het plot waar ik grote bedenkingen bij heb, maar dat wil ik verder niet spoilen. 

Harry Potter and the Cursed Child is een warm een geestig toneelstuk in de magische tovenaarswereld van Harry Potter. Natuurlijk zou het verhaal nog meer tot leven komen als je het toneelstuk ziet in plaats van leest, of als het echt in een romanvorm verschenen zou zijn, maar het is absoluut het lezen waard. Heerlijk om weer over de geliefde karakters te kunnen lezen en de nieuwe personages te ontdekken. Voor wie nog niet klaar is om helemaal afscheid te nemen van de Harry Potter-reeks, is dit toneelstuk een leuke bonus.

Rating: 3/5
Titel: Harry Potter and the Cursed Child. Parts one and two.
Auteurs: J.K. Rowling, Jack Thorne en John Tiffany
Pagina’s: 330
Uitgeverij: Little Brown
Verschenen: augustus 2016
ISBN: 978 0 7515 6535 5